تمام "جمعیت فداییان اسلام" ...

صبحگاه 27 دی 1334 شمسی
صدای تیر باران بیداد می کند
و بیداد را نمایان
نواب می ماند و آنها می روند!
الحق او یک تنه "جمعیت فداییان اسلام" بود.

می بینی رد طناب را؟

وقتی می شنوم ...
" مَا اَکثَرَ العِبَرَ وَ اَقَلَّ الاِعتِبَارَ! "
زانو هایم سست می شود ...
کمی مقابل آینه ی دل می ایستم!
خودبینی را آتش می زنم!
تا با نورش بهتر ببینم ...
که مبادا من هم ...
خدا نکند!
چشمانم را می بندم ...
و نمی بینم ...
مگر " رد طناب "

تلنگر!: من چقدر از نهج تو را خوانده ام؟

"ربیع الاول با تاخیر مبارک"

بهار آمد ...

آنهم بهار اول ...

اینکه نامش عربیست که عیب نیست...

حُسن هم هست...

کافیست با "گناه" پاییزش نکنیم...

"ربیع الاول با تاخیر مبارک"

زندگی کجاست ؟

وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلوُا فی سَبیلِ اللهِ اَمْواتاً

بَلْ اَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ ...

دلم می خواهد برای تو ...

و در راه تو ...

زنده شوم ...

درخواست بزرگیست؟

پدر که رفت، بوی دود شروع شد!

چه حس عجیبی دور سرم می چرخد

هر چه از رحلت پیامبر می گذرد

و بار یتیمی سنگین تر می شود

هوای اطراف تنگ تر

خورشید کم سوتر

و بوی غریبی نزدیک تر می شود

بویی شبیه چوب سوخته ی درب

دربی که جبرییل پشتش به انتظار می ماند!

گرم در کرسی نگاهت ...

هر دم که بر می آید

گرم در سرمای زمستان

به شعله های سرخ و زرد ...

فخر گرمای نگاهت را می فروشم

و شعله ها در حسرت تصویرت

که منعکس در چشمانم می درخشند

می سوزند و می سوزند ...

پ.ن : خیالت آسوده گرمای نگاهت را به هیچ گرمایی نمی فروشم!

کارنامه ای از زر...

اربعین اگر زینب آمد
برای آه و ناله نبود
برای گرفتن امضا
پای کارنامه اش بود
کارنامه ای مطلا
که گواه دیگری بود
برای زین اب بودنش

او مجتبی تهران بود ...

قرار بود ...

اولین بهار مشترک عمرمان ...

با ربیع الاول همزمان ...

در خدمتش باشیم ...

برای نصیحتی و پیوندی ...

اما انگار عجله داشت!

او امروز به معشوقش پیوست ...

و ما هنوز نه ...

پ.ن : الحق که او مجتبی تهران بود ...

پیوند : پیام تسلیت رهبر انقلاب در پی درگذشت آیت‌الله مجتبی تهرانی

او برای من هم معلم است

کسی آن دور

از هر مجاور نزدیک تر

به هر ذره گچی کز دست می ریزد

به فکر و یاد من دلش را در می آویزد

و من نزدیک این بلوا

به دور از لحظه ای زحمت

به زحمت حال او را از میان سیم ها می پرسم

آه!

هر روز برای گرم کردن سر
و صابون زدن به دل
می روم سوی فضایی بسته
سرد سرد سرد
و تنها صدای خوردن سوزن
بر روح کاغذهای پر خط
برای تسکین درد!
تنها درد درد درد!
هر روز سردم گرفتار درد...