تخته سیاه، آینه ام!

امروز قصد کردم ...

تخته سیاهی بسازم ...

و بکوبم به جای آینه!

شاید چیز جدیدی در خودم دید ...

گرم در کرسی نگاهت ...

هر دم که بر می آید

گرم در سرمای زمستان

به شعله های سرخ و زرد ...

فخر گرمای نگاهت را می فروشم

و شعله ها در حسرت تصویرت

که منعکس در چشمانم می درخشند

می سوزند و می سوزند ...

پ.ن : خیالت آسوده گرمای نگاهت را به هیچ گرمایی نمی فروشم!

آه!

هر روز برای گرم کردن سر
و صابون زدن به دل
می روم سوی فضایی بسته
سرد سرد سرد
و تنها صدای خوردن سوزن
بر روح کاغذهای پر خط
برای تسکین درد!
تنها درد درد درد!
هر روز سردم گرفتار درد...

لااقل انفاقی

آمدی به کربلا

زینبت را آوردی

رقیه ات را هم

حتی اصغرت هم بود

کاش لااقل انگشترت را

در سجده به فقیری می دادی!

به بهانه پیاز!

هرگاه دلم از دوریت
ساز بی قراری کوک
آهنگ بی تابی اش را
در شور می نوازد
جز به بهانه پیاز!
پرده ای برای اشتیاق نمیابم.
و امان از زمانی که سبد
خالی از پیاز باشد!