تو و دل ...

تو ناز می کنی و نبضم نمی زند

غم ساز می کنی و نبضم نمی زند

گفتم که قلب فقط جایگاه توست...

کم هم تکان بخوری نبضم نمی زنم!

امتحان ریاضی یکــــــــــــ!

دلم خوش بود در بندت اسیرم

و در دام نگاهت گیره گیرم

ندا آمد که فردا امتحان است

از آن دم از تمام علم سیرم

"بی چشم" داشت می نوشت!

این شده بود تمام لذتش ...

"بی چشم" داشت می نوشت!

و من بی دل نگاهش می کردم ...

اما همه به دست خطش ایراد می گرفتند!

به آن خطوط بریل!

داستان دل

روز درختکاری ... نهالی دیگر

آسمان ابری و سپید

آماده ی بارش بر سر نهال ها

و نهال ها منتظر روز احسان

تا شاید ریشه در زمین زنند

و سر بر آسمان سایند

و آن طرف تر به روز احسان

آدمها گرفتار درختانی تنومد

که خود به دست خود

در دلشان به گناه نشاء کرده اند

تا شاید زیر سایه هاشان خور و خوابی جور کنند

بی آنکه بدانند نور برای خودشان هم لازم است!

و درختان مقابل نور قد علم کردند...

ای کاش : کاش روز درختکاری فکر نهالی دیگر باشیم ...

زر و زنگار یکیست...

پشت شیشه ی دلمان را

به گمانی دور زر اندود کردیم!

تا خود در آن ببینیم

که نه! خود در آن زر گون ببینیم

حال آنکه زر و زنگار هر دو

کارشان با شیشه یکیست

می بندند راه دیدن آن سو را...

آه!

هر روز برای گرم کردن سر
و صابون زدن به دل
می روم سوی فضایی بسته
سرد سرد سرد
و تنها صدای خوردن سوزن
بر روح کاغذهای پر خط
برای تسکین درد!
تنها درد درد درد!
هر روز سردم گرفتار درد...

به بهانه پیاز!

هرگاه دلم از دوریت
ساز بی قراری کوک
آهنگ بی تابی اش را
در شور می نوازد
جز به بهانه پیاز!
پرده ای برای اشتیاق نمیابم.
و امان از زمانی که سبد
خالی از پیاز باشد!

جنست خرده شیشه دارد!

دلم برایت تنگ . . . نه!

سنگ شده . . .

سنگ ماه تولد . . . نه !

سنگی که می خورد بر شیشه ای . . .

و می شکند!

بی آنکه بداند نام آن جسم شیشه ای . . .

تا قبل از این برخورد دل بوده!

و حالا لُپ نصیحت همه . . .

جنست خرده شیشه دارد!