در شب ببار ....

سرد است و اشک

درد است و مرد

زرد است و فرد

برگ، برگ، تا پای مرگ

آه است و چاه

شاه است و ماه

داد است و جاه

آه، آه، تا قلب چاه

زار است و نار

یار است و بار

زاغ است و غار

یار، یار، چون نیش مار

امشب ببار

هر شب ببار

در شب ببار!

سمت این طبیب های خاکی . . .

یاطَبیبَ الْقُلُوبِ ...

ای طبیب قلب ها  . . .

---

حالا هر صبح شب . . .

و حتی برای دلگیرهایمان . . .

راه کج کنیم سمت این طبیب های خاکی . . .

تا به کی ؟

کاش روزی اعتماد کنیم که طبیب اوست . . .

و اطباء وسیله!

جز آه چیزی می ماند که با ناله سودا کنی؟!

باید بازگشت به خود . . .

جای خود یافت . . .

نیمی از میهمانی مانده . . .

کم و کاستش بکنار . . .

درون دستانمان چیست؟

روی دوشمان چه؟!

گرفتار سفره رحمتیم . . .

یا خواب بعدش . . .

در دستمان خرماست . . .

یا لقمه ای از بعدش ؟

کمی سفره اصلی را برانداز کن . . .

جز آه چیزی می ماند که با ناله سودا کنی؟!

چه کرده ایم که این همه خجالت . . .

سیرمان نمی کند!

از سازندگان تلفن ها . . .

آمدم . . .

حالا که آن دکمه قرمز . . .

شده تنها پاسخی که برایم داری . . .

می خواهم شکایت کنم!

نزد انجمن های دفاع از حقوق بشر. . .

از تو . . . نه!

از سازندگان تلفن ها . . .

که برای رد کردن . . .

از رنگ عشق استفاده می کنند . . .

رنگ خون!

از ته دل . . .

پنجره ها را که می گشایم . . .

آهی می کشند!

از ته دل . . .

بلند . . .

نه! . . . روغن نمی خواهند . . .

دلشان برای شعمدانی ها تنگ شده .

دلم عبور می خواهد . . .

گاهی دلم عبور می خواهد

اما چراغی قرمز مقابلم سبز می شود . . .

تمام وجودم را سرخ می کند . . .

آخر تا کی منتظر بمانم . . .

دخترک گل فروش هم به خانه اش رفته!

حتی او . . .