روی درب کاغذی بزن . . .

خدای من خسته شدم . . .

 

از بس سرک کشیدند از این پنجره ی باز . . .

 

بچه ها هم که با آن سنگ هاشان . . .

 

شیشه سالم نگذاشته اند . . .

 

حفاظ کشیدم برایش . . .

 

کلید را بردار . . . 

 

و روی درب کاغذی بزن . . .

 

" این دل واگذار شد "

سمت این طبیب های خاکی . . .

یاطَبیبَ الْقُلُوبِ ...

ای طبیب قلب ها  . . .

---

حالا هر صبح شب . . .

و حتی برای دلگیرهایمان . . .

راه کج کنیم سمت این طبیب های خاکی . . .

تا به کی ؟

کاش روزی اعتماد کنیم که طبیب اوست . . .

و اطباء وسیله!

که جز رضای تو قضایی نمی خواهم!

قلبی دارم کویر خشک . . .

خالی از هیچ کشت . . .

آورده ام به پیشگاهت . . .

نه ، ارزش پیشکش ندارد!

آورده ام تا به قانون ارباب و رعیت . . .

دلم را کارفرما شوی و بذرم دهی . . .

تا کشت کنم آنچه رضای توست . . .

و برآرم آنچه قضای تو . . .

که جز رضای تو قضایی نمی خواهم!

جز آه چیزی می ماند که با ناله سودا کنی؟!

باید بازگشت به خود . . .

جای خود یافت . . .

نیمی از میهمانی مانده . . .

کم و کاستش بکنار . . .

درون دستانمان چیست؟

روی دوشمان چه؟!

گرفتار سفره رحمتیم . . .

یا خواب بعدش . . .

در دستمان خرماست . . .

یا لقمه ای از بعدش ؟

کمی سفره اصلی را برانداز کن . . .

جز آه چیزی می ماند که با ناله سودا کنی؟!

چه کرده ایم که این همه خجالت . . .

سیرمان نمی کند!

امیدی نیست . . . نه !

پروردگار کریم . . .

 

میزبان از آسمان و زمین . . .

 

 

چه امید بستی به بندگانی . . .

 

 

که در طول روز خسته از گرسنگی اند . . .

 

 

و بعد از گذشت روز . . .

 

 

زمین گیر سیری . . .

 

 

امیدی نیست . . . نه !

 

 

مگر به دستت به راه آییم . . .

یارب یاربم شد یارم یارم!

حالا که میهمانیست . . .

بر سر سفره ی پر نعمتت . . .

گاهی آنچنان غرق لطفم . . .

که هر چه می کنم . . .

یا رب در زبانم نمی چرخد . . .

شاید از لطف توست . . .

شاید از بی حیایی من . . .

هرچه که هست بی حیایی یا لطف . . .

این نچرخیدن را دوست دارم . . .

آنهم حالا که به جای یارب . . .

صدایت می زنم یارم!

جز با امید . . .

پروردگارم . . .

بر من سال گذشت . . .

در حالی که روزه دار بود . . .

اعضا و جوارحم . . .

دمی تشنه ی جرعه ای عبادت . . .

نفسی گرسنه ی لحظه ای مناجات . . .

جز با امید به رحمتت . . .

جای نمی یابم بر این سفره . . .

پس دریغ مدارم از رحمت بی نهایتت . . .