بهار باز ...

دارد بهار می وزد ...

با عطر یاســــــــــــــــ!

دارد جنون می دود

در کوچه ناز ...

اما کمی بوی دود، بوی خاکــــ!

دارد دلم می لرزد

در سینه باز ...!

مراقب خودت باش ...

در کنارت ...

غم به فراموشی می سپارم

بی درنگ چتر می بندم

زیر باران محبتت می دوم

خش خش برگ را در می آورم

به ناله ی باد می خندم

چشم بر شب سرد می بندم

به کلاغ سیاه برف سپید می زنم

که ناگاه از زبانت می شنوم

"مراقب خودت باش"

آه، باز جدایی ...

باز سکوت ...

امتحان ریاضی یکــــــــــــ!

دلم خوش بود در بندت اسیرم

و در دام نگاهت گیره گیرم

ندا آمد که فردا امتحان است

از آن دم از تمام علم سیرم

دلتنگم . . . دلتنگ!

دلتنگیم همچو کرم ابریشم...

برگ برگ، خاطراتم را می بلعد!

و من در انتظار سیر شدنش!

تا شاید پیله ای بتند...

و پروانه ی جمع بودن را حاصل شود

"بی چشم" داشت می نوشت!

این شده بود تمام لذتش ...

"بی چشم" داشت می نوشت!

و من بی دل نگاهش می کردم ...

اما همه به دست خطش ایراد می گرفتند!

به آن خطوط بریل!

تخته سیاه، آینه ام!

امروز قصد کردم ...

تخته سیاهی بسازم ...

و بکوبم به جای آینه!

شاید چیز جدیدی در خودم دید ...

داستان دل

بشکنیم این روزه را...

عمریست روزه ایم ...

از غم خوردن برای مولا ...

کاش حالا ...

لااقل به بهانه ی این ماه ...

بشکنیم این روزه را !

خط فکریم بند به بند پوتین خاکیت!

این روز ها همه از رای من می پرسند ...

از خط فکری ام ...

بی آنکه بدانند ...

خط فکریم بند به بند پوتین تو ...

و رای من قطره ای از خون توست!

وهم بیداری

صدای عقرب گون عقربه های ساعت...

کم کم گوش پلک را کر می کند!

و چشمان گوشم را می گشاید!

حالا بیداری جای خوابی را گرفته که تو را در خود داشت...