ببخشید آقا ...!

عذر تقصیرهایمان نزد او
گاهی چقدر شبیه جمله ایست رایج
همان که می گوییم تا از راه مان کنار روند!

"ببخشید آقا ..."

سلامی از دور ...

سلام می کنمت از دور ای بهار دلم

نگاه میکنمت از دور تا که حظ ببرم

اگر که دوری ما مصلحت بود تو بدان

که از هزار فرسخی هم دوستت دارم

چرا؟ خدا داند ...!

سلام ...

دیگر همه ی مان حفظیم!

" چه جمعه ها که یک به یک غروب شد ..."

حفظش که به جای خود

اصلا عادت کردیم به نیامدنش!

چرا؟ خدا داند ...!

الحق که ما بی تقصیریم!

زر و زنگار یکیست...

پشت شیشه ی دلمان را

به گمانی دور زر اندود کردیم!

تا خود در آن ببینیم

که نه! خود در آن زر گون ببینیم

حال آنکه زر و زنگار هر دو

کارشان با شیشه یکیست

می بندند راه دیدن آن سو را...

تمام "جمعیت فداییان اسلام" ...

صبحگاه 27 دی 1334 شمسی
صدای تیر باران بیداد می کند
و بیداد را نمایان
نواب می ماند و آنها می روند!
الحق او یک تنه "جمعیت فداییان اسلام" بود.

"ربیع الاول با تاخیر مبارک"

بهار آمد ...

آنهم بهار اول ...

اینکه نامش عربیست که عیب نیست...

حُسن هم هست...

کافیست با "گناه" پاییزش نکنیم...

"ربیع الاول با تاخیر مبارک"

او برای من هم معلم است

کسی آن دور

از هر مجاور نزدیک تر

به هر ذره گچی کز دست می ریزد

به فکر و یاد من دلش را در می آویزد

و من نزدیک این بلوا

به دور از لحظه ای زحمت

به زحمت حال او را از میان سیم ها می پرسم

آه!

هر روز برای گرم کردن سر
و صابون زدن به دل
می روم سوی فضایی بسته
سرد سرد سرد
و تنها صدای خوردن سوزن
بر روح کاغذهای پر خط
برای تسکین درد!
تنها درد درد درد!
هر روز سردم گرفتار درد...

نفت غم!

اگر باری کسی دلش برای دود چراغ تنگ شد ...

هنوز از نفت غم های انباشته در دلم

چراغی اینجا می سوزد ...

عطر راه حسین

وقتی مشام جان را بشویی به گلاب ناب ...

همان که در صحرای کربلا جاریست!

آلودگی هوا که هیچ ...

آب هم که گل آلود باشد!

جز راه حسین نمی روی ...

بی ربط : به درخواست دوستان درشت می نگارم!