می بینی رد طناب را؟

وقتی می شنوم ...
" مَا اَکثَرَ العِبَرَ وَ اَقَلَّ الاِعتِبَارَ! "
زانو هایم سست می شود ...
کمی مقابل آینه ی دل می ایستم!
خودبینی را آتش می زنم!
تا با نورش بهتر ببینم ...
که مبادا من هم ...
خدا نکند!
چشمانم را می بندم ...
و نمی بینم ...
مگر " رد طناب "

تلنگر!: من چقدر از نهج تو را خوانده ام؟

این پوکه های خالی!

کسی تلنگری زد . . .
که کوس جنگ بود . . .
تیر خلاص ، منور اول!

آن پوکه های خالی زنگ زده را دیده ای . . .

روزی شلیک شده اند به سمت دلی!

و حالا آویزند به بند دلی!

تو چه می دانی که از خودیست یا دشمن . . .

هرچه هستند بوی دوست می دهند . . .

گرد ره منتقمان مادر را یدک می کشند . . .

 

این پوکه های خالی!