گاهی می توان سنگ بود!

چرا باید آن اکثریت را . . .

آن همه از موجودیت را . . .

و حتی گاهی بخشی از انسانیت را . . .

بخشکانیم تا شاید . . .

شبیه کس دیگری شویم!

گاهی می توان سنگ بود!

و حتی تنها . . .

اما تحرک داشت . . .

و نقشی آفرید!

 

ترک های سقف . . . برای تو!

سقف زندگیم . . .

روشن . . .

امتداد دارد تا صبح . . .

همراه آن خطوط موازی معروف . . .

پر از فریاد نشست!

لبریز از خمیدگی . . .

و زندگیم با همه ی کوتاهی . . .

حالا سالهاست می گذرد . . .

از کنار جوی روزگار . . .

حسابی آب دیده!

و گاهی از آب گذشته . . .

حالا تمام ترک های سقف . . .

با همه ی بی نظمی . . .

یادآور خاطراتیست . . .

با تو . . . اما برای تو!