پر از آن خط های قرمز . . .

می آیم و می روم .

بی هیچ کس که هم پایم باشد . . .

نه فقط تنها! که در سکوت.

فکر بی تو بودن آوار شده بر چشمانم . . .

دیگر حتی بی آنکه ببینم می آیم.

دست بر عصایی سپید . . .

پر از آن خط های قرمز . . .

تا که بینندم!