می بینی رد طناب را؟

وقتی می شنوم ...
" مَا اَکثَرَ العِبَرَ وَ اَقَلَّ الاِعتِبَارَ! "
زانو هایم سست می شود ...
کمی مقابل آینه ی دل می ایستم!
خودبینی را آتش می زنم!
تا با نورش بهتر ببینم ...
که مبادا من هم ...
خدا نکند!
چشمانم را می بندم ...
و نمی بینم ...
مگر " رد طناب "

تلنگر!: من چقدر از نهج تو را خوانده ام؟

مرهم کدام درد؟

میان هیاهوی شام ...

آمد کنارش ، می شناخت ، علی بن حسین را

تکه پارچه ای برای مرهم

بر جای قل و زنجیر ها بر شانه اش گذاشت

دیدم امام به جایی خیره مانده بود

به گمانم دختران کوچک در سلسله ...

همه ربطش : بگمانم این رد طناب بر دست علی ها این خاندان ارثیست ...