مضطر را محتاج مکن...

حسم به تو ...

شبیه نیاز کودکیست ...

نیازی شیرین به چیزی شیرین ...

من مضطر نگاهت شده ام ...

محتاج "امن یجیبم" نکن!

بی ربط : این صدمین مطلبم بود ... وقف تو شد ...

جای زمین و آسمان...

آن دم که بندی در دهان
سودای آسمان می چشیدم
چیزی جز نگاه تو
دلیل گشودن کام به لبخند نبود
لبخند همان و افتادن همان!
و اندکی بعد لمس آغوشت
آه که عمری
جای آسمان زمین را عکس می دیدم.

طعم انگشتت !

دهانم هنوز طعم دارد. . .

طعم شیرینی که از زخمی منتهی شده!

یادت هست؟!

رفته بودی تا گلی برایم بیاوری . . .

بو کنم، حالم عوض شود!

که گل طاقت دوریت را تاب نداشت!

و قلابی انداخته برای ماندنت . . .

اما تو آمدی با دستی مجروح!

هنوز مزه اش در دهانم هست . . .

انگشتی که به گل ها اشاره داشت.