گرم در کرسی نگاهت ...

هر دم که بر می آید

گرم در سرمای زمستان

به شعله های سرخ و زرد ...

فخر گرمای نگاهت را می فروشم

و شعله ها در حسرت تصویرت

که منعکس در چشمانم می درخشند

می سوزند و می سوزند ...

پ.ن : خیالت آسوده گرمای نگاهت را به هیچ گرمایی نمی فروشم!

عادت به نوازش !

خدای من!

خرده مگیر از من . . .

اگر از پس هر لطفت . . .

به جای شکر . . .

پاسخم دوریست . . .

آخر این تن پر زخم . . .

عادت به نوازش ندارد!