اوج جدایی

بارخدایا!

" به دل دارم شبانگاهان ترانه "

ترانه ای به رنگ سکوت

غرق در تنهایی

تنها به سوی تو

و تا اوج جدایی از خود

حالا رسیده ام به

" ندارد جز وصال تو بهانه "

و دلم لک زده برای بودنت!

امیدی نیست . . . نه !

پروردگار کریم . . .

 

میزبان از آسمان و زمین . . .

 

 

چه امید بستی به بندگانی . . .

 

 

که در طول روز خسته از گرسنگی اند . . .

 

 

و بعد از گذشت روز . . .

 

 

زمین گیر سیری . . .

 

 

امیدی نیست . . . نه !

 

 

مگر به دستت به راه آییم . . .