لااقل انفاقی

آمدی به کربلا

زینبت را آوردی

رقیه ات را هم

حتی اصغرت هم بود

کاش لااقل انگشترت را

در سجده به فقیری می دادی!

آسمان آرام تر!

می بینم برقت را

می شنوم رعدت را

می فهمم حست را

در دل من هم هوا این چنین است

هوا هوای حسین است . . .

من هم دلم کربلا می خواهد!