در حسرت یک چشم غرّه!

دلم تنگ کودکیست . . .

شیطنت های بی غرض . . .

همان ها که حاصلش . . .

یا لنگه دمپایی بود!

یا چشم غرّه !

و بعد موقع برگشت شنیدن جمله ای معروف . . .

" بگذار به خانه برسیم! "

حالا شاید بزرگ شده ایم، نمی دانم!

اما دلتنگ که می شوم . . .

در حسرت یک چشم غرّه . . .

شیطنتی می کنم!

اما حسابی شرمنده ام می کند  . . .

نگاه مادر به گل های سرخ فرش!

بیا و بهارم باش . . .

شاید من تابستانی باشم . . .

اما بی بهار . . .

شکوفه ای ندارم برای میوه شدن . . .

بیا و بهارم باش . . .

نه فقط فصلی میان فصول . . .

که گل برگی میان دفتر زندگیم . . .

از آن ها که دفترم را به دو نیم می کند. . .

نیمی در بهار و نیمی با بهار!