از اغنیاء شهرش بود . . .
تجارتی داشت . . .
رفت و آمدی . . .
به محمد (ص) که رسید . . .
شد از اغنیاء اول و آخر . . .
تجارتش با خدا بود . . .
هم نشینیش با مریم ، آسیه . . .
مادر فاطمه (س) شد . . .
زمان رفتنش شده بود . . .
عبایی خواست تا بی کفن نباشد!
فاطمه برایش آورد . . .
و بعد کفنی رسید به دستش . . .
که بر آن نوشته شده بود . . .
تقدیمی از طرف خدا!
در حالت جمع !
حال که تنهایی را شکستیم . . .
چه پر مشغله جلوه می کنیم . . .
کم می آییم . . .
حتی گاهی کم می رویم . . .
می بینی تمام فعل هایم حالا . . .
جمع بسته می شود . . .
خرده مگیر از من . . .
اگر از پس هر لطفت . . .
به جای شکر . . .
پاسخم دوریست . . .
آخر این تن پر زخم . . .
عادت به نوازش ندارد!
عکس گوش !
و البته زبان . . .
و اگر نه این همه خط موازی . . .
که راهی چهارراه ها شده اند . . .
تا شاید در شلوغی خطوط . . .
یکدیگر را به آغوش بکشند . . .
حال ما!
با آنکه دو جریانیم . . .
متناوب!
با آن همه نقطه عطف . . .
نقطه تلاقی . . .
اما حرف آغوش که می شود . . .
خط فکریمان . . .
می شود " صراط مستقیم "!
جای جای میهنم . . .
خرمشهر است !
و جای محمد خالی !
آه ای محمد آزاد . . .
ای جهان آرا . . .
حالا همه به یاد نبودنت هستند !
با از یاد بردن اهدافت . . .
با گوش هایی سنگین برای شنیدنت . . .
باز سوم خرداد است . . .
جای جای میهن را . . .
چه خوب که نیست . . .
تا ببیند محمد!
نه فقط گوشی که بشنود . ..
کسی که بفهمد درد را !
هوای بهزیستی به سرم زده . . .
می آیم و می روم .
بی هیچ کس که هم پایم باشد . . .
نه فقط تنها! که در سکوت.
فکر بی تو بودن آوار شده بر چشمانم . . .
دیگر حتی بی آنکه ببینم می آیم.
دست بر عصایی سپید . . .
پر از آن خط های قرمز . . .
تا که بینندم!
اما گاهی دلم می خواهد . . .
فقط بگویم خدانگهدارت!
