صراط خطوط سفید . . .

چشم عادت کرده به بی محلی . . .

عکس گوش !

و البته زبان . . .

و اگر نه این همه خط موازی . . .

که راهی چهارراه ها شده اند . . .

تا شاید در شلوغی خطوط . . .

یکدیگر را به آغوش بکشند . . .

حال ما!

با آنکه دو جریانیم . . .

متناوب!

با آن همه نقطه عطف . . .

نقطه تلاقی . . .

اما حرف آغوش که می شود . . .

خط فکریمان . . .

می شود " صراط مستقیم "!