قرار بود ...
اولین بهار مشترک عمرمان ...
با ربیع الاول همزمان ...
در خدمتش باشیم ...
برای نصیحتی و پیوندی ...
اما انگار عجله داشت!
او امروز به معشوقش پیوست ...
و ما هنوز نه ...
پ.ن : الحق که او مجتبی تهران بود ...
پیوند : پیام تسلیت رهبر انقلاب در پی درگذشت آیت‌الله مجتبی تهرانی
این خاک ارثیست
چه بر چادر مادر باشد
چه بر معجر زینب!
چه از کوچه های مدینه
چه از بام بازار شام...
میان هیاهوی شام ...
آمد کنارش ، می شناخت ، علی بن حسین را
تکه پارچه ای برای مرهم
بر جای قل و زنجیر ها بر شانه اش گذاشت
دیدم امام به جایی خیره مانده بود
به گمانم دختران کوچک در سلسله ...
همه ربطش : بگمانم این رد طناب بر دست علی ها این خاندان ارثیست ...
باران مرهم خوبیست ...
برای زخم پاها و پشت های آفتاب سوخته ...
که سلسله بند ...
پشت دروازه ای ساعت ها ...
منتظر خارجی خواندن بودند!
همه ی حرف : دلم زینبیه می خواهد ... همین!
گیرم جریان اطرافم
همه شیر و عسل بود ...
وقتی نیستی اینجا
وقتی دوری
میل چشیدن هم ندارم!
چه رسد به نوشیدن ...
بارخدایا!
" به دل دارم شبانگاهان ترانه "
ترانه ای به رنگ سکوت
غرق در تنهایی
تنها به سوی تو
و تا اوج جدایی از خود
حالا رسیده ام به
" ندارد جز وصال تو بهانه "
و دلم لک زده برای بودنت!
به خیمه ها هجوم آوردند
گرگ های وحشی
عمه همه را به فرار خواند
در گریز طفلی که از ترس
به پشت می نگریست
در بوته ای خار افتاد
دیدم بدنش شبیه مولا شده بود!
شنیدی ندای والفجر را
آمیخته در الرحمان
که "یا ایتها النفس ... ارجعی "
دیدی سرخی آتش را
که سمت خیمه ها می آمد!
پس آماده فرار شو ...
آمدی به کربلا
زینبت را آوردی
رقیه ات را هم
حتی اصغرت هم بود
کاش لااقل انگشترت را
در سجده به فقیری می دادی!
