با تمام رخ . . .

روز گذشته بود . . .

به چشمانم فوران خورشید می دیدم!

که کوها را سرخ . . .

و شهر را غرق رفتن . . .

فوران نبود . . .

 

 

که آتش بازی می کرد . . .

به افتخار آمدنش . . .

آری "ماه" آمده بود!

با تمام رخ . . .

 

با تمام رخ . . .

امیدی نیست . . . نه !

پروردگار کریم . . .

 

میزبان از آسمان و زمین . . .

 

 

چه امید بستی به بندگانی . . .

 

 

که در طول روز خسته از گرسنگی اند . . .

 

 

و بعد از گذشت روز . . .

 

 

زمین گیر سیری . . .

 

 

امیدی نیست . . . نه !

 

 

مگر به دستت به راه آییم . . .

اى فرزند آدم! نسبت به محرّمات الهى عفیف و پاکدامن باش

امام حسن مجتبی(علیه السلام) فرمودند:

یَا ابْنَ آدْم! عَفِّ عَنِ مَحارِمِ اللّهِ تَکُنْ عابِداً، 

وَ ارْضِ بِما قَسَّمَ اللّهُ سُبْحانَهُ لَکَ تَکُنْ غَنِیّاً،

 وَ أحْسِنْ جَوارَ مَنْ جاوَرَکَ تَکُنْ مُسْلِماً، 

وَ صاحِبِ النّاسَ بِمِثْلِ ما تُحبُّ أنْ یُصاحِبُوکَ بِهِ تَکُنْ عَدْلاً؛

اى فرزند آدم! نسبت به محرّمات الهى عفیف و پاکدامن باش تا عابد و بنده خدا باشى.

 راضى باش بر آنچه که خداوند سبحان برایت تقسیم و مقدّر نموده است، تا همیشه غنى و بى نیاز باشى. 

نسبت به همسایگان، دوستان و همنشینان خود نیکى و احسان نما تا مسلمان محسوب شوى. 

با افراد (مختلف) آنچنان بر خورد کن که انتظار دارى دیگران همانگونه با تو بر خورد نمایند.

نزهة النّاظر و تنبیه الخاطر: ص 79، ح 33.

مهمان خدا . . . حواست کجاست؟

سلام مهمان چندین روزه ی خداوند!

سوالی از تو دارم . . .

که حتی از خودم . . .

چه در چشمانت کشت کردی؟

که حالا اینچنین . . .

منتظر به بار نشستن اشکی؟!

او که خوب راه تجارت می دانست!

قبل از رسیدن به رسول خدا . . .

از اغنیاء شهرش بود . . .

تجارتی داشت . . .

رفت و آمدی . . .

به محمد ^(ص) که رسید . . .

شد از اغنیاء اول و آخر . . .

تجارتش با خدا بود . . .

هم نشینیش با مریم ، آسیه . . .

مادر فاطمه ^(س) شد . . .

زمان رفتنش شده بود . . .

عبایی خواست تا بی کفن نباشد!

فاطمه برایش آورد . . .

و بعد کفنی رسید به دستش . . .

که بر آن نوشته شده بود . . .

تقدیمی از طرف خدا!

یارب یاربم شد یارم یارم!

حالا که میهمانیست . . .

بر سر سفره ی پر نعمتت . . .

گاهی آنچنان غرق لطفم . . .

که هر چه می کنم . . .

یا رب در زبانم نمی چرخد . . .

شاید از لطف توست . . .

شاید از بی حیایی من . . .

هرچه که هست بی حیایی یا لطف . . .

این نچرخیدن را دوست دارم . . .

آنهم حالا که به جای یارب . . .

صدایت می زنم یارم!

جز با امید . . .

پروردگارم . . .

بر من سال گذشت . . .

در حالی که روزه دار بود . . .

اعضا و جوارحم . . .

دمی تشنه ی جرعه ای عبادت . . .

نفسی گرسنه ی لحظه ای مناجات . . .

جز با امید به رحمتت . . .

جای نمی یابم بر این سفره . . .

پس دریغ مدارم از رحمت بی نهایتت . . .

روز پنجم در مهمانی!

پنج روزی . . .

از مهمانی می گذرد . . .

آنقدر انگار نه انگارم . . .

که حتی نمی توانم بگویم . . .

آیا میزبان از من می گذرد!

تنها دست به دامن امید . . .

گوشه ای زانو بغل گرفته ام . . .

حرف حرف تاهل است!

بی حرف پیش . . .

بی جنجال و هیاهو . . .

ساده اش کنم . . .

متاهل شدیم!

شرحش می شود . . .

جمع شدن،کنارکسی بودن،خودبینی مضاعف! ،خود شناسی مضاعف، فکر کردن به خودم حالا 2 برابر شد ...

حالا کسی با من جمع شده . . .

کسی که غیر از خودم نیست . . .

حالا نیم منم شده . . .

یک من !

کاش برسد زمانی که تنها نمانی . . .

سلام تفسیر هدایت . . .

سلام هادی من . . .

امشب چه خوب هوایی دارم . . .

هوای روضه !

کشیدندت به سمتی . . .

شنیدم مجلسی رفتی . . .

بزم شراب دیدی!

خطبه خواندی . . .

می گفتیم تنها بودی . . .

کاش بودیم ما!

تا تنها نمی ماندی . . .

و امروز در زمان ما . . .

باز کشیدندت به مجلس بزم!

مست عرق ابلیس!

ابلیس نجاست خوار. . .

و هرچه لایقش هستند گفتند . . .

و ما شنیدیم . . .

در سکوت!

که خوب مست گناه و بی محلی بودیم . . .

کاش برسد زمانی که تنها نمانی . . .

خدایا ; دل دست کسی جز تو نیست ، بکش ، بندش کن