دلش شور می زد ، شاید برای تو و شاید برای من!

قصد مهمانی کرد . . .

دخترش سفره ای انداخت ، تک رنگ . . .

اما او عادت به بی رنگی داشت . . .

با نان و نمک روزه گشود . . .

تا دلش خوب شور بزند . . .

تا سحر چشم به آسمان . . .

در حیاط خانه ، دلش شور زد . . .

و باز دلش شور . . .