محاسن و معجر دخیل علی . . .

از دور می آمدند

حسین بود خواهرش

هر دو خاک آلود و خمیده

یکی محاسن به خون شسته

و دیگری معجرش دخیل بسته بود

زانو هایشان چرا خراشیده بود نمی دانم

او علی بود

او علی بود

و باز دستانش بسته

و دشمن اگر از ترس زهرا

بار قبل از هدف بازماند

حالا سفیدی گلو را می دید!

پس باز لبخند علی

و "فزت و رب الکعبه"

او رقیه بود . . .

اگر حالا بهانه پدر می گرفت . . .

اگر حالا بی قرار بود . . .

برا آن بود که وفت شهادت پدر . . .

در خیمه ها خواب بود!

وگر نه چه از عبدا... کم داشت؟

او رقیه بود . . .

برای او که سه سال داشت . . .

رقیه که به بابا رسید

آنکه درد کشیده زینب بود

که حالا همچون حیدر

باید امانتش را . . .

هم او که فاطمه ای سه ساله بود . . .

در تاریکی شب . . .

غسل می داد و کفن می کرد!

و با دستان خود به آغوش خاک می سپرد. . .

روزی گذشت . . .!

روزی از محرم گذشت . . .

و روز دیگری از پس آن

چند دانه از اشکت را . . .

درون خاک گونه ات کاشتی

تا به فصل رو سیاهی . . .

سپیدی برداشت کنی!

" سلام بر مسلم "

عشق حسین

نه زمان می شناسد

نه در بند مکان است

همین که بر سینه ات باشد

هم عطشان می مانی

هم قطعه قطعه می شوی

" سلام بر مسلم "

محرم ، باران ، امام زمان

آسمان را می بینی

چه افسار گسیخته می  تازد

می بینی چه هیاهویی دارد

دلش از چه پر است؟

من هم نمی دانم!

کاش از رفتار ما نباشد

آن هم با امام زمانمان

کاش . . .

"برای باران"، بی ربط به محرم!

آنچنان بارانی می آمد . . .

اینجا کنار روزمره ها!

که همشهری ها که هیچ . . .

حتی آفتاب هم خیس شد!

 

---

توضیح: اشاره به کیوسک روزنامه فروشی...

اشک خرج بانوی کربلا

دانه های اشکت همچو من

کم و ناچیز است؟

پس بیا و اشکت را

خرج بانویی کن

که دو نفر بخرندش!

هم حسن جان و هم حسین جان

" الاسلام علی قلب زینب الصبور "

آیا ما و ذلت؟

هلال محرم سرزد
و صدایی در عالم پیچید
که هیهات مناالذله!
کاش از خودمان بپرسیم
ما و ذلت؟
م91~5